The World matchplay is achter de rug en weer was Phil de terechte winnaar, van misschien wel het mooiste tv toernooi. Het legsysteem is Taylor op het lijf geschreven. En dan de zaal! Winter Gardens lijkt de ultieme combinatie tussen vroeger en nu. De naam Winter Gardens doet zijn naam tijdens het darten overigens geen eer aan, het is er ondanks de geknutselde ventilatie bloedheet! De darters verliezen tegen hun gewoontes in liters vocht.
Wat hebben we mooie partijen gezien! Lewis en Withlock zijn terug in vorm aan het komen en Anderson gooit 110 gemiddeld, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Gemiddeldes zijn natuurlijk de grootste leugenaars onder statistieken, maar toch. Gary deed het maar even! Van Gerwen gewoon degelijk en Taylor weer op z’n Taylors. Spontane tranen bij Michael en een trotse Phil met de beker.
Er viel me tijdens het toernooi toch nog iets anders op. Steve Beaton gooide in de eerste ronde tegen van Gerwen en dan vooral de stijl van Steve! Staan, mikken, gooien! Altijd hetzelfde tempo. Constant dezelfde beweging en altijd even soepel! Het lijkt alsof zijn spieren Tijgerbalsem produceren, zo glad en soepel gaan de pijlen richting bord. Nooit meer echt de wereldtop, maar zo mooi, zo verschrikkelijk mooi! Laat alle beginnende darters beelden van Beaton zien en zeg: “Zo moet ut!”
En dan, daarna…Richie Burnett! Alsof je midden op een zomerse dag een hagelbui op je kop krijgt! Hortend, schokkend, duwend gaan de pijlen richting bord. Soms even iets soepeler, maar al snel weer zwoegend en krakend. Vooral onder spanning loopt hij bijna een nekhernia op! Met zijn hele lichaam werkt hij de pijl naar een plek waar hij hem meestal niet hebben wil. En dan zijn hoofd! Zuchtend, steunend, vloekend en chagrijnig kijkend, werkt hij de partijen af. Waar Beaton nauwelijks verblikt, staat Burnett’s hoofd op onweer.
De mannen hebben echter ook veel overeenkomsten. Allebei geboren in de jaren ’60 en ze gooiden rond 1995 op hun top. Begin jaren ’90 was Burnett betrokken bij een ernstig auto ongeluk en was lange tijd in levensgevaar. Er is lang getwijfeld of hij het zou overleven en het leek uitgesloten, dat hij ooit weer op topniveau zou kunnen darten. Hij knokte en vocht voor zichzelf en overwon! In 1995 won hij als tweede Welshman in de geschiedenis de Embassy! Hij versloeg in de finale onze eigen Raymond van Barneveld en ach, wat vond ik dat toen erg en wat vind ik het nu prachtig! Niet dat Raymond verloor, maar wel dat hij onderdeel is van een prachtig stukje geschiedenis.
In 1996 haalde Richie weer de finale en mocht aantreden tegen? Juist! Steve Beaton! De tegenpolen in stijl gingen de strijd aan en de prachtige zwaan won van het lelijke eendje. Soepel haalde Steve zijn grote titel. Nu, bijna 20 jaar later, staan beide heren nog steeds bij de grote jongens in Blackpool. De ene soepel en gracieus en de ander harkend en duwend. Stijl is bij darten onbelangrijk, het gaat er tenslotte om waar de punt in het bord verdwijnt en niet, op welke manier hij zijn doel bereikt. Steve mocht soepel na de eerste ronde naar huis en Richie haalde de tweede ronde…Twee prachtige darters met onomstotelijk een eigen stijl.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties