"Teler is afgeschreven, die komt nooit meer terug aan de top!" zegt opa

Zat laatst weer eens met mijn dartsvolgende opa aan de borrel. Ik drink, als ik alcohol drink, een biertje maar bij opa maak ik een uitzondering. Samen een glaasje kalmoes berenburg geeft een soort unieke verbondenheid. Zonder schaamte de voeten op tafel en maar praten over wereldzaken en kleine familiedingen. Ik geniet hiervan en aan de twinkeling in opa’s ogen te zien, hij ook.

Uiteraard komt regelmatig het darten ter sprake, zo ook nu. “Die groene is echt goed hè?” Trapt opa af. Hij weet de gewone namen donders goed, maar hij lijkt te genieten van zijn eigen bedachte vaak vernederlandste bijnamen. Ik bevestig dat Michael de laatste tijd fenomenaal gooit. “Maar op het WK was het Andersom!” “Anderson! Opa, Anderson!” “Ja, dat zeg ik! Andersom!” “Zo gaat het af en toe in het darten opa. Niemand kan altijd alles winnen en dat maakt de sport en vooral het aan de top blijven zo lastig.”

“Nou! Die Teler hield het anders maar lang vol!” “Klopt! Hij heeft de standaard gezet, maar er zijn er nu zoveel die deze standaard halen, dat bijna iedereen van iedereen kan winnen. Daarom is het zo knap dat Michael zoveel wint!” “Die Teler is afgeschreven, die komt nooit meer terug aan de top!”, beweert opa. “Nou? Hij is vaker afgeschreven en tot nu toe, heeft hij altijd het tegendeel bewezen. Hij heeft ook persoonlijk een erg lastige periode achter de rug. Zijn moeder is onlangs overleden.” “Ach, dat is sneu. Niemand ontkomt aan die dingen.”

Ik zie de herinneringen en zijn verdriet in de ogen, intussen schenkt hij ons zwijgend een borrel in. “Proost jongen, dat we ze nog maar lang mogen lusten!” Ik zie gelukkig de twinkeling in zijn ogen terugkeren.“Die hippie is ook goed hè?” Mijn hersenen kraken, hippie? “Die met die gekke broeken, bedoel ik!” Ahh natuurlijk! Peter Wright! Ik had de combinatie met hippie nog nooit gemaakt, opa ging verder: “Zulke figuren lagen vroeger op de Dam, de hele dag aan de drugs en verder niks doen!” “Nou ik denk niet dat hij een hippie is, dan haal je de wereldtop niet! Hij kleedt zich graag bijzonder. Zo probeert hij zich te onderscheiden van de rest en hij is ontzettend populair.”

“Oh, hij lijkt me ook erg aardig hoor. Maar ik zou het nooit doen, al die kleuren!” Ik stelde me opa’s kale kop even voor met hanenkam en daarbij gekleed in een felgele broek. Zijn: “Waar grinnik je om?”, zette me terug op aarde. “Die Peter wisselt veel te vaak van pijlen! Ik hoorde op tv, dat hij net zo makkelijk van pijlen wisselt als hij dat van broek doet! Lijkt me niet goed. Het komt bij darten op millimeters aan en dat red je nooit met steeds andere pijlen.” Typisch opa! Even neem je hem niet serieus en daarna legt hij de vinger precies op de zere plek.

“Die Wolf jankte laatst wel heel snel hè! Die wordt te oud voor het spelletje!” “ Nou?” Zeg ik, “Hij gooit nog wel goed hoor. Hij maakt het menig darter nog erg moeilijk!” “Nee jonge, als je de toekomst en de moderne tijd tegen wilt houden, moet je wat anders gaan doen en je er niet meer mee bemoeien! Ik snap ook vaak niet waarom er bepaalde vernieuwingen nodig zijn, maar het feit dat ik ze niet snap, wil niet zeggen dat ik ze tegen moet willen houden.” Tevreden met zijn glasheldere analyse worden de glaasjes tot de rand gevuld. Met een Adams’ jaloers makende vaste hand neemt opa een voorzichtig nipje.

“Weet je jonge, ik ga zo nog even een potje biljarten, daarom neem ik nu een paar borrels, dan gaat het straks veel gemakkelijker. En het leuke is, dat die theedrinkers daar niks van begrijpen! Kom! We nemen er nog één en dan moet ik aan de bak!” “Het zit in de genen!” besef ik me.