Column Harm Mol: Raymond van Barneveld weet weer waar thuis is algemeen nieuws
algemeen nieuws

Column Harm Mol: Raymond van Barneveld weet weer waar thuis is

Column Harm Mol: Raymond van Barneveld weet weer waar thuis is

Ik ontkom er natuurlijk ook niet aan om me af en toe uit te drukken in superlatieven. Hierin schuilt het gevaar dat als er later iets nog mooier, nog lelijker, nog ontroerender plaats vindt, ik niet meer over mijn eerste bewering heen kan. Toen Van Barneveld de wereldtitel pakte bij de BDO en later bij de PDC riep ik: “Mooier wordt het niet!” Ik had ongelijk. Toen Van Barneveld in Hengelo werd uitgefloten, riep ik: “Dit maakt het Nederlandse publiek nooit meer goed!” Ik zat verkeerd. Toen ik schreef: “Misschien moeten we Van Barneveld later wel onze verontschuldiging aanbieden, dat we niet met meer Nederlanders in de Barney Army hebben plaatsgenomen.” Het was niet terecht.

In één klap kon alles van tafel! Donderdagavond 12 mei Rotterdam Ahoy een avond met een hele dikke vette gouden rand! De Nederlandse dartsliefhebbers maakten in één keer goed, wat ze al die jaren hadden verwaarloosd. De minuten van de opkomst en het “Barney Army” bij het ingooien staan bij mij zeker in de top tien van allermooiste sportmomenten. Vergelijkbaar met het eerbetoon aan Rijkaard’s return met Ajax in Milaan door de Milan supporters. Natuurlijk kennen we vele prachtige sportmomenten, maar dit eervolle respect tijdens een carrière is, denk ik, uniek.

Een langverwachte Nederlandse Premier League avond, binnen een uur volledig uitverkocht en het publiek opgestookt in het oranje en geen ‘boring table’ te ontdekken. De knoppen van Hearn’s rechterhanden bleven op volume oorverdovend en het neerlands bloed kookte door de aderen. De tap liep, de kassa rinkelde en Barry lachte. Het publiek veegde de haatliefde verhouding tussen hen en Barney met een gigantische armzwaai van tafel. Jaren van twijfel, jaren van net te weinig werden doorgestreept en de eer ging naar de man die het zo verdiend. Raymond weet weer waar thuis is!

Stoer als ik ben probeer ik altijd tijdens tv programma’s mijn emoties de baas te blijven. Het blijven tenslotte altijd geënsceneerde emoties en oprechte tranen van vreugde of verdriet kun je beter voor het echte leven bewaren. Maar het lukte me dit keer niet! De tranen biggelden me over de wangen en toen mijn dochter vroeg: “Wat is er papa? Ben je verdrietig?” Zei ik: “Nee, papa is blij zo godvergeten blij, omdat alle kritiek verstomde, omdat alle kelen schreeuwden, omdat alle terechte eer neerdaalde, omdat alles waarom ik en velen met mij ooit ben begonnen met darten, samengevat werd in acht minuten oorverdovend eerbetoon aan de man die het verdiend.
Mooier dan dit zal het nooit zijn…

Jelti

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties

Meer nieuws