Column Harm Mol "Het breiclubje van mijn moeder zou jaloers zijn..." Nederland Hoofdnieuws
Nederland Hoofdnieuws

Column Harm Mol "Het breiclubje van mijn moeder zou jaloers zijn..."

Column Harm Mol "Het breiclubje van mijn moeder zou jaloers zijn..."

Een einde en toch een nieuw begin. Het is weer begonnen! We zijn weer los! Op de fiets en speren met die hap! Nieuwe tegenstanders en natuurlijk ook oude bekenden. Het eerste oerhollandse woord, dat me te binnen schiet is : “Gezellig!” De dip van vorig jaar snel vergeten en weer rammen met die scores. We moesten onze eerste wedstrijd tegen een team, dat eigenlijk tegen hun wens in gepromoveerd is. Maar ja de competitieleider en indeler zat met een probleem. Veel nieuwe teams en ook enkele gestopte, dus moesten er wel drie promoveren en onze tegenstanders waren de gelukkigen.

Ieder jaar doen ze hun best om net niet naar de hoogste divisie te moeten, maar eigenlijk zijn ze daar te goed voor. Competitievervalsing? Ja, eigenlijk wel een beetje. Begrip voor? Ja, ik wel! Ze gooien voor de gezelligheid en vinden sommige teams in de eredivisie te fanatiek en ook vaak te goed. En misschien hebben ze stiekem ook wel een beetje een hekel aan regelmatig verliezen. Dus vorig jaar na meerdere berekeningen was hun teamcaptain eruit. De laatste wedstrijd zou 6-3 een veilige niet promoverende derde plaats opleveren. En rara wat werd de uitslag? Juist! 6-3! Iedereen kon rustig slapen en er gerust op zijn dat hun promoveren veilig was afgewend. Totdat eind augustus de telefoon ging! Shit! Toch promoveren? Nee toch? Is er niks meer aan te doen? Nou ja, dan moet dat maar…

Zo kwamen ze gister bij ons de kroeg binnen. Na de hartelijke begroetingen vond de partij zijn aanvang. We kwamen voor, maar vraag niet hoe! Ze gooiden gewoon goed en wij gelukkig niet slecht. Vooral ons snelle checken gaf ons enige ruimte. De teams zaten door elkaar heen en het bleek een avond voor gezelligheid en social talking. Hoe is’t met de familie? Werk? De mais er al af? Morgennacht doorwerken! Het gras moet van’t land en ze hebben vrijdag alweer regen. Het breiclubje van mijn moeder zou jaloers zijn op zoveel gesprekstof.
De andere teams werden nog even beroddeld en onverwachte transfers deden menigmaal de stem verheffen. Biertje, hapje, lachen en fanatiek darten. Zo moet de uitvinder van dit spelletje het ooit bedoeld hebben. Ik hoop dat dit team niet gaat degraderen! Daarvoor zijn ze veels te gezellig. Eén van onze tegenstanders kwam erachter, dat hoe harder er tegen hem werd aangeouwehoerd, des te beter hij ging gooien. Werden de partijen spannender en werd er minder gezegd, kwamen bij hem de afzwaaiers. Wij hielden ons natuurlijk wijselijk op tijd stil. Gezelligheid is leuk, maar het moet tenslotte niet ten koste van de overwinning gaan. Blij dat het nieuwe seizoen weer is begonnen en we weer op onze vaste avond naar de kroeg kunnen.

Met deze avond heb ik de nare smaak, die ik overhield na het overlijden van Harry van Hierden, een beetje kunnen wegspoelen. Ik kende Harry nauwelijks, maar deze man heeft ervoor gezorgd dat mijn maatje, zijn idool Phil Taylor heeft ontmoet. Al jaren liep hij toernooitjes af waar Ome Phil ook stond ingeschreven. Nooit lukte het hem om Phil te ontmoeten. Tot die dag in Lunteren. Ik had Harry gebeld om te vragen of hij echt zou komen. Harry bevestigde zijn komst en hield woord, deze dag bezorgde mijn maatje de dag van zijn leven. Foto’s werden op mokken gezet en t-shirts ermee bedrukt. Een dag uit duizenden! Met dank aan Harry! Ik hoop dat zijn familie en naasten zijn overlijden een plek kunnen geven en ik wens ze hier veel sterkte mee. Harry nogmaals bedankt voor een onvergetelijke ontmoeting en een prachtige ervaring. Rust zacht.

Jelti

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties

Meer nieuws