Column Harm Mol: Deksel van doofpot in het darts moet vaker open Columns
Columns

Column Harm Mol: Deksel van doofpot in het darts moet vaker open

Column Harm Mol: Deksel van doofpot in het darts moet vaker open

Het valt me steeds vaker op. De PDC doet er alles aan om onze sport niet in een kwaad daglicht te laten komen. Kleine incidentjes tussen darters onderling of in het publiek worden professioneel buiten beeld gehouden. Knappe staaltjes werk van de regisseur zorgen ervoor dat akkefietjes meestal niet live op het scherm komen. Op zich kan ik hier prima mee leven. Je bevuilt je eigen nest niet. Toch heb ik soms ook moeite met de doofpot acties.

In 2009 was ik in Nuland, ik liep daar samen met mijn maatje tussen alle PDC topdarters en alles en iedereen was binnen handbereik. Een droomdag. Mijn helden gooiden of schreven, of zaten aan een patatje of aan een glaasje. Ik kon mijn geluk niet op. Raymond moest gooien op baan 7 en wij erheen natuurlijk. Het was druk. We stonden achter de baan van Monk tegen Terry Jenkins en volgden Barney tegen de Pieman zo goed mogelijk. Andy Smit stond geweldig te finishen en won miraculeus.

Wij stonden nog even na te treuren en toen gebeurde het. Colin Monk won van Terry Jenkins en de handjes waren nog maar net geschud of Andy Jenkins schoot naar voren en hoekte Terry Jenkins neer. Terry en Andy hadden tijdens de partij al wat woorden en bij de supporterende Andy viel dit niet goed en hij maakte gebruik van zijn losse handjes. Ik begreep opeens zijn bijnaam wel heel goed. “Rocky” was echt totaal door het dolle heen, met moeite konden wij (The Pieman en ik) hem in een hoek krijgen, om hem daar tot zinnen te laten komen. Of het aan dit incident lag weet ik niet, maar dit laagdrempelige vloertoernooi heeft op deze manier nooit meer plaatsgevonden.

Dergelijke incidenten en minder ernstige, komen bij het voetbal duizend keer op tv en heeft iedereen er een mening over. Bij het darten niet. Hier staat een hele grote doofpot en daar verdwijnen deze opstootjes in. Er is natuurlijk wel wat voor te zeggen, om het niet breed uit te meten. Toch denk ik dat, nu de sport tot volwassenheid komt en in populariteit toeneemt, we dergelijke incidenten moeten benoemen en veroordelen. Ongeacht de persoon en ongeacht het toernooi.

Maar wie? Wie o wie durft deze gebeurtenissen aan te pakken? Op de eerste plaats is deze taak aan de DRA. Deze tuchtcommissie van de PDC spreekt recht en veroordeeld, op papier onafhankelijk. Bij dit incident kregen Andy en Terry allebei een straf. Beide 500 pond boete en Andy kreeg daarnaast een schorsing van 24 maanden, waarvan 20 maanden voorwaardelijk. Of dit terecht is, weet ik niet. Ik ken alle ins en outs niet. De DRA heeft alle partijen gehoord en 4 maanden effectief je broodwinning bij de PDC niet mogen uitoefenen, is best lang. Maar Andy Jenkins is een recidivist. Het was niet zijn eerste opstootje. Hoe lang zou een profvoetballer geschorst worden voor een herhaling van incidenten en als klap op de vuurpijl een vuistslag recht in het gezicht?!

Ik denk ook niet dat de darters zelf deze opstootjes aan moeten pakken. Sporters onderling houden elkaar vaker de hand boven het hoofd en vallen elkaar meestal niet af en ook daar kan ik mee leven. Darters onderling moeten elkaar niet afkraken. Volgens mij moeten vooral de journalisten en analisten hier een rol in gaan spelen. Maar ja, ook deze hebben vaak meerdere belangen. Of ze spelen, of ze callen, of ze lopen kritiekloos achter de meute aan te huppelen.

Uit journalistieke hoek zouden er meer persmuskieten op moeten staan, die met kennis van zaken eens echt kritisch durven zijn. Die wat vaker het deksel van de doofpot durven op te tillen en het vuur aan de schenen durven leggen. Er zijn nogal een paar doofpotten. Naast voorvallen bij de PDC zou ik het selectiebeleid en bestuurlijke perikelen van de NDB ook wel eens onder een vergrootglas willen zien.

In mijn ogen doen de huidige commentatoren het heel erg goed, maar daarnaast zouden er een aantal op moeten staan, die niet met fluwelen handschoenen te werk gaan. Het ouderwetse journalistieke werk: Geen genoegen nemen met een eenvoudig ja of nee. Waarheidsvinding.
Onze sport gaat de goede kant op. Dus wordt het tijd dat we tegen een kritische benadering moeten kunnen. Het zou een extra stap zijn naar volwassenheid.

©Harm Mol2014

0 claps
0 bezoekers

Jelti

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties

Meer nieuws