Column Harm Mol: Gaan we nu hier ook al het voetbal achterna?

Afgelopen week stond Co Stompé weer eens in de belangstelling. Nu niet omdat hij een clinic gaf voor een goed doel, of handtekeningen kwam zetten tegen een kleine vergoeding. Ook niet omdat hij zich samen met Roland gigantisch misdragen had in het nachtleven van Ens. Nee, nee, nee Co presteerde in Venray niet op een manier zoals sommigen van hem verwachtten en dat was voor hun reden om Facebook te besmeuren met negatieve prulpraat. Op het moment dat we achter ons toetsenbord zitten en we steeds socialer doen, zijn we steeds asocialer geworden. Dit is niet nieuw ik weet het, maar het is wel een bevestiging van de bekrompenheid van sommigen en het bevestigt ook hoe kortzichtig ze in het leven staan.

Co is niet vies van publiciteit en verschijnt bijna wekelijks met zijn kale kop op TV. Als Co ergens aanwezig is, weten de journalisten en camera’s hem altijd wel te vinden. Hij maakt hier natuurlijk ook dankbaar gebruik van. Ook bij huize Stompé moet de schoorsteen roken en staat er een plank waar het nodige brood op moet. Enkelen kunnen dit geen plaatsje geven. Ze zijn afgunstig en als er zich een mogelijkheid aandient om hem af te breken, grijpen ze dit met beide handen aan. Deze mensen, vaak zelf darter, hebben op dartsgebied meestal niks gepresteerd. Ze komen zelfs in de verliezersronde van een plaatselijk toernooitje niet verder als de eerste knock-out ronde. Beetje zielig. En deze mensen denken het recht te hebben om op social media anderen te beledigen en af te breken. Afgunst en gebrek aan hersencellen.

Co is strek genoeg om hiermee om te gaan. Hij heeft zijn vriendenlijst opgeschoond en zal lekker verder gaan met zijn ding doen. Beetje kissebissen met Roland op RTL7 en hier en daar een demonstratie of krabbeltjes zetten en natuurlijk presteren op het dartsbord. Co zal echt niet door een stelletje jojo’s uit beeld verdwijnen.

Toch maak ik me een beetje zorgen. Darten is een laagdrempelige sport en daar zijn we trots op. De toppers zijn makkelijk te benaderen en meestal bereid tot een praatje en een krabbel. Maar zal dit zo blijven? Bij voetbal worden de toppers door de beveiliging beschermd tegen hun “fans”. Gaan we ook hier het voetbal achterna? We doen dit al te vaak. Eerder was het publiek bijna muisstil tijdens een dartswedstrijd. Nu schreeuwen de fans vaak zonder de wedstrijd te volgen. Het zal wel een maatschappelijke tendens zijn, maar ik blijf er moeite mee houden. Voetbalcommentatoren en analisten voelen zich vaak in een stadion niet veilig. Ik mag toch hopen dat het met het darten niet dezelfde kant op gaat.

Met je kop boven het maaiveld… hoge bomen… ach we weten het allemaal. Co is regelmatig op TV en dat heeft een prijs. Maar het geeft niemand echt niemand het recht om hem af te breken en al helemaal niet om hem uit te schelden. Kritiek? Prima! Maar gefundeerd en niet zomaar in het wilde weg. Ik weet natuurlijk donders goed dat mijn pen de wereld niet zal verbeteren. Maar misschien, ja heel misschien, dat er nu één van de Facebook schreeuwers is, die zich bedenkt: “Dit moet ik maar niet weer doen!”