Column: Van Barneveld is te lief en dat is waarom ik hem zo waardeer

In een stil hoekje van het schoolplein zit een jongetje te huilen. Boos en verdrietig omdat hij voor de zoveelste keer al zijn knikkers heeft verloren. Thuisgekomen heeft hij zijn lege knikkerzak onder in de kast gegooid en hij nam zich voor om nooit meer te knikkeren. Het kereltje maakte zijn school af, ging studeren en werd directeur van het grootste speelgoedwinkelketen van Nederland. Hij is nu de baas van honderden speelgoedzaken en in iedere winkel staat rechts naast de kassa de zakken vol knikkers. De man kent de drijfveer hierachter, verder niemand.

Ik zat laatst naar een oude aflevering van “Andere tijden sport” te kijken met daarin de carrière van Raymond van Barneveld. Prachtige beelden en een boeiend mens in de hoofdrol. Een topsporter. Goed genoeg om bij de besten ter wereld te horen. Voor velen is dit niet genoeg, die willen meer. Hij moet de beste zijn en haalt hij dit niet, dan is het een loser! Een weggooier! De mensen die het hardst staan te schreeuwen bij een overwinning, laten je ook het hardst vallen als het niet zo goed gaat. Dit is het lot van een topsporter in Nederland. Wat Van Barneveld allemaal heeft betekent voor het darten in Nederland, hoef ik hier niet uit te leggen en dat ga ik ook niet doen. Maar laat het duidelijk zijn, dat hij ‘The Man’ is die het darten hier op de kaart heeft gezet. De NDB mag zo langzamerhand wel eens na gaan denken over een standbeeld in hun tuin.

Tijdens deze prachtige aflevering van “Andere tijden sport” wist ik het. Ik weet waarom Raymond de topper is die hij is en niet absoluut de beste. Hij is te lief! Jullie wisten dit natuurlijk allang, maar ik ben er nu ook achter. Hij is niet arrogant genoeg om de beste te zijn. Hij is niet de “killer” die hij zou moeten zijn om iedereen af te maken. Hij is te lief! Een prachtige eigenschap als mens, maar om de beste van de wereld te worden, is het niet echt handig. The Eye of the Tiger ziet een weerloos hertje en in plaats van het op te eten, helpt hij het om te vluchten. In plaats van de knikkerzak onder in de kast te gooien en eigenaar te worden van alle knikkers, blijft Barney het jongetje in het hoekje van het schoolplein.

Van Barneveld een prachtige darter om naar te kijken en na Steve Beaton misschien wel degene met de mooiste natuurlijke worp van de wereld. Als de vorm er is, kan hij zich meten met ’s werelds besten en dat kunnen maar weinigen zeggen. Hij heeft een Taylor in vorm verslagen en dat kunnen er nog veel minder zeggen. Barney een emotie mens die zich gedraagt zoals hij zich voelt. Bij een overwinning euforisch en na verlies diep in de put. What you see is what you get! In Engeland op handen gedragen en wij reageren typisch Nederlands: Of je bent de beste, of je bent een loser! Een tussenweg kennen we eigenlijk niet. Jammer erg jammer. Wij kunnen er niet zo goed tegen als mensen zichzelf zijn.

Ook dit WK was niet het toernooi van Barney. Hij kwam met weinig zelfvertrouwen en eerst leek het nog vrij goed te gaan. Taylor vloog eruit en toen leek de druk alleen maar toe te nemen. Webster gaf het duwtje richting vakantie en wij reageren typisch Nederlands en kraken hem af. Toch ben ik bang dat later als hij gestopt is, we misschien wel onze verontschuldigingen moeten aanbieden. Zoiets van: “Sorry dat we jou en je prestaties nooit op waarde hebben geschat en dat we maar met weinigen in de Barney Army vertegenwoordigd waren.” Het klinkt alsof ik nu al afscheid van hem aan het nemen ben, maar niets is minder waar. Ik zie hem terugkomen in de top 8 en ik ga nog jaren van hem genieten. Een topspeler als Van Barneveld hoort in de top 8 van de wereld en hij hoort regelmatig een tv toernooi te winnen. Hij heeft maar één eigenschap die tegen hem werkt: Hij is lief. Waarschijnlijk veel te lief. En dat is waarom ik hem zo waardeer.

©Harm Mol