Erik Clarys "Met doorzettingskracht en ijzeren discipline kom ik een eind" Columns
Columns

Erik Clarys "Met doorzettingskracht en ijzeren discipline kom ik een eind"

Erik Clarys "Met doorzettingskracht en ijzeren discipline kom ik een eind"

Na lang aarzelen ben ik hier dan terug met een artikeltje. Een artikel over de stand van zaken alsook over het hoe en waarom ik terug ben beginnen oefenen. Oefenen met links weliswaar, want rechts vrees ik dat het einde verhaal is.

Na mijn laatste artikel ben ik nog enkele malen geopereerd, met als eindresultaat dat ik nu een volledige elleboogprothese heb (een nieuw gewricht zal ik maar zeggen). Maar zelfs met dit nieuwe gewricht kom ik niet aan darten toe en heb ik maar een zeer, zeer beperkte bewegingsvrijheid. Ik kan mijn arm ongeveer maar een graad of 20 plooien en strekken, draaibeweging in de pols is nog steeds nul graden. De oorzaak is dat ik enorm veel kalk aanmaak, wat zeer goed is, maar niet in een gewricht. Wat rest me nog? Wachten tot het kalkproces voorbij is en dan nog eens alles laten vrijmaken. Dit proces kan wel tot drie jaar duren, dus ben ik momenteel aan het afwachten. Of ik deze operatie zal laten doorgaan hangt af van enkele andere factoren, waaronder hoe het evolueert met links bijvoorbeeld.

En zo zijn we dan aanbeland aan een nieuw doel in mijn leven, proberen met links terug te komen. Terug op niveau komen van daar waar ik gestopt ben. Onrealistisch? Hoogmoed? Misschien, maar ik moet de lat hoog leggen voor mezelf. Ik denk dat ik niet tevreden kan zijn met minder. Of ik deze doelstelling haal zal de toekomst uitwijzen, maar aan mentale weerbaarheid zal het zeker niet liggen. Het zal gewoon een fysieke kwestie worden denk ik.

Waarom ben ik niet vroeger begonnen met links? Tja, goede vraag. Maar ik denk dat ik eerst al mijn hoop en energie heb gezet op mijn rechtse arm, en dat ik pas volledig opnieuw kon beginnen nadat ik had ingezien dat het rechts niet meer haalbaar was. Waarom ik überhaupt terug ben beginnen oefenen, daar heb ik ook geen pasklare uitleg voor. Maar ik ga wel enkele zaken opnoemen die me uiteindelijk over de streep hebben getrokken. Eerst en vooral moet ik zeggen dat ik de dartssport nooit echt uit het oog ben verloren en zo heb ik elk groot toernooi mee gevolgd. In het begin deed het pijn, pijn van binnen, nu nog maar het ebt na verloop van tijd weg. Zo heb ik ook enkele toernooien bezocht en vond het niveau eigenlijk niet zo gek hoog. Ik had de indruk dat de tijd precies een jaar of 15 was blijven stilstaan, en zag ik nog steeds dezelfde spelers die 10 jaar geleden ook al aan de top stonden terug. En dat vond ik toch een beetje vreemd, waren er dan geen nieuwe namen?

Een andere reden is dat ik in mijn revalidatieperiode heb moeten inzien dat de persoon “Erik Clarys” toch niet zo geliefd was dan hij zelf vermoedde. En zo schiet er van mijn “vriendenkring” nog een handvol personen over.
En als laatste, wat me uiteindelijk heeft doen beslissen is dat het met die linkse arm eigenlijk nog zo slecht niet gaat. Ik ben in november begonnen met eerst een kwartiertje per dag te gooien, later een uurtje per dag en de laatste maand train ik nu zo’n 2 uur daags en in het weekend wel zo’n 4 a 5 uur. Het gevoel is langzamerhand aan het terugkeren en ik heb soms het gevoel dat het me wel gaat lukken. Ik ben nog mijlen af van mijn oude niveau en of dat haalbaar is weet ik niet.

Ik weet enkel dat ik er alles aan ga doen om dit te doen lukken. Daarom heb ik besloten om terug toernooien te gaan spelen en mijn eerste toernooi zal Open Rosmalen worden eind augustus. Ik zal er deelnemen zowel in de singles als in de dubbels. De dubbels speel ik voortaan met Guy “The Beast” Christyn, die je ongetwijfeld kent. Samen met Guy en Tom Nagels zal ik dan nadien terug in het dartswereldje stappen. Ik heb wel uitgemaakt dat ik zoveel mogelijk BDO toernooien zal mijden, want ik ben er van overtuigd dat mijn toekomst nog steeds bij de PDC ligt. Nogmaals, ik moet de lat hoog leggen voor mezelf en ben realist genoeg om te weten dat mijn oude niveau waarschijnlijk niet haalbaar is, doch met doorzettingskracht en een ijzeren discipline kom ik al een heel eind.

Voila, dat was het zo een beetje, voor dit artikeltje toch. Rest mij nog enkel mijn bekende slotzin (een zin die ik tot voor kort niet had gedacht hem nog ooit te schrijven).

Groetjes en schiet ze,
The Sheriff

0 claps
0 bezoekers

Jelti

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties

Meer nieuws