Erik Clarys "Mijn pistolen en moed zal ik nooit opbergen"

Onlangs konden we al te melden dat Erik Clarys zijn dartscarriére weer gaat oppakken en dat we hem tevens mogen verwelkomen als nieuwe columnist. Aanstaande vrijdag zal zijn allereerste column worden gepubliceerd waarin hij zijn huidige situatie beschrijft. Om zijn oude situatie duidelijk te maken is hieronder zijn laatste column weergegeven waarin hij spreekt over de mogelijkheden die hij had om een comeback mogelijk te maken.

Gegroet lezers,

7 Juni 2006 was een dag die een ingrijpende wending heeft gegeven aan mijn leven. Dat was namelijk de dag waarop ik mijn darts heb moeten opbergen voor onbepaalde tijd. Nu zijn we zo’n acht maanden verder en darten kan ik nog steeds niet. Doordat ik alles nu op afstand moet volgen heb ik besloten om mijn pen nu ook op te bergen voor onbepaalde tijd. Ik ben bang dat met al de ontwikkelingen ik steeds negatiever begin te schrijven en dat ik zeer cynisch ben geworden.

Alvorens ik een terugblik werp op mijn carrière ga ik de stand van zaken even doornemen zodat jullie misschien mijn beslissing kunnen begrijpen. Ik sta voor een verscheurende keuze en heb momenteel nog vier opties aangaande mijn “dartscarrière”. Optie 1: helemaal niets meer ondernemen aan mijn arm en een kruis maken over de sport. Optie 2: het over een andere boeg gooien en met links beginnen te spelen. Optie 3: een volledige elleboogprothese. Optie 4: een zeer ingrijpende operatie laten uitvoeren enkel in functie van het gooien. Ik heb de laatste optie genomen en wat omvat deze? Een operatie in twee fasen. Eerste fase is mijn hand in een juiste werphouding brengen omdat ik totaal geen draaibeweging meer heb in mijn pols. Hoe gaat dat in zijn werk? Ze gaan de Ulna of ellepijp doorzagen en zodanig draaien totdat mijn hand juist staat om te kunnen darten. Tijdens de tweede fase wordt de boog die ik nu heb operatief verlegd zodat ik de beweging kan maken die nodig is om een pijl te gooien. Hoe? Nu wordt de humerus of opperarm gebroken en in een hoek geplaatst totdat een hoek van 120° bereikt wordt. Dit is ongeveer de vertrekstand van je worp en momenteel haal ik maximaal maar 90°, dus zullen ze de humerus in een hoek van ongeveer 30° moeten plaatsen. Zoals je ziet is dit allemaal niet niks en heb ik na al deze operaties nog geen garantie dat ik terug aan darten toekom, maar als ik niets meer onderneem is het over en sluiten en daar wil ik voorlopig “nog” niet aan denken.

Dan blik ik nu even terug op mijn carrière. Het begon allemaal in 1984 toen mijn tante nog cafe uitbaatster was en ik daar eigenlijk dagelijks over de vloer kwam. Al snel werd duidelijk dat ik aanleg had en met de nodige discipline begon ik te trainen. Ik moet zeggen dat ik het eerste jaar wel elke dag zo’n acht uur aan het bord stond. Omdat ik steeds beter werd besloot ik dan om toernooien te spelen. Als bij wonder haalde ik in mijn eerste toernooi gelijk de finale en won ik de twee daarop volgende toernooien. Ik heb dan enkele jaren gewoon lokale toernooitjes gespeeld om daarna de grote stap te wagen en me in het Belgisch circuit te gooien. Vanaf 1988 ben ik dan weer een stap hoger gegaan en ben dan internationaal gaan spelen. Zo reisde ik samen met Stephan Eeckelaert zowat heel Europa af en werd zelfs Amerika niet overgeslagen. In 1990 was dan uiteindelijk mijn eerste doorbraak omdat ik voor de eerste maal geselecteerd werd voor het Belgische nationale team. Na enkele jaren te stagneren heb ik dan in 1995 de Winmau World Masters gewonnen wat mijn definitieve doorbraak is geworden en sinds die overwinning is alles in een enorme stroomversnelling gegaan. Wat mij ondertussen ook vier Belgische enkel titels alsook diverse dubbeltitels heeft opgeleverd. Internationaal stond ik ook sinds 1996 in de top dertig van de wereld en tot op de dag van mijn onfortuinlijke val stond ik daar nog steeds.

Ik hoop dat deze val niet het einde van mijn carrière heeft betekend, maar ik moet er toch steeds meer en meer rekening mee houden. Langs deze weg wil ik ook iedereen bedanken die me de afgelopen maanden hebben gesteund. Zodra ik terug aan darten toekom zal ik ook terug beginnen schrijven. Ik heb wel mijn darts en mijn pen opgeborgen maar mijn pistolen en mijn moed zal ik nooit of te nimmer opbergen.

Groetjes,
Erik Clarys