James Wade: ''Als het aan mij alleen ligt, zou ik binnen een week blut zijn''

James Wade was na afloop met zijn interview met The Telegraph bezorgd of hij niets verkeerd gezegd had, maar de man van de PDC die meegeluisterd had, gaf aan dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Al is het logisch dat Wade zich zorgen maakt, want als je lijdt waar hij aan lijdt ben je constant knorrig over de invloed die je hebt op de mensen om je heen. Je bent bang dat je verkeerd begrepen wordt. Je bent bang gebrandmerkt te worden. Je maakt je zorgen over het leven leiden zonder het gevoel van controle dat de meeste mensen hebben. Je bent bezorgd over je zorgen. En geen mate van beroemdheid, geluk, fortuin of professioneel succes kan je daartegen beschermen.

Wade is uiteraard een van de kanshebbers om het PDC WK dat vandaag begint in Alexandra Palace te winnen. Maar gedurende het interview van meer dan een uur met zijn vrouw Samantha naast hem is darten nauwelijks genoemd. Het hoofdonderwerp was Wade zelf en de beproeving om een carrière en een leven te smeden in de nare schaduw van mentale ziekte en de veelvuldige obsessies die daarbij horen.

Wade kondigt aan: ''Ik heb mijn huis neergehaald. Ik wilde een uitbreiding dus in plaats van de uitbreiding te bouwen begon ik mijn muren neer te halen, omdat ik vooruitgang wilde zien. Ik haalde eerst de binnenmuren neer - en dit klinkt erg vreemd - voordat ik realiseerde wat ik eigenlijk aan het doen was. Het was ook nog eens midden in de winter. Als ik iets wil, zal het gebeuren en wel nu.''

Samantha zegt: ''Het is iedere week iets anders. Het ene moment verzamelt hij penningen, dan weer postzegels. Vervolgens munten of kleine auto's. Daarna verzameld hij visspullen. Als James iets ziet en hij vindt het leuk moet hij er meer dan een van hebben en moet hij de hele collectie hebben.''

Maar het verzamelen van militaire medailles is toch een vrij onschadelijke hobby? Wade verklaart echter 'Ik zou niet alleen medailles verzamelen. Er zullen ook vrij dure medailles zijn. Ik zal hemel en aarde bewegen om ze te krijgen. Als ik aan mezelf was overgelaten met mijn bankrekening, zonder tablets en zonder Samantha, zou ik binnen een week blut zijn.''

Wade voelt zich al van kinds af aan anders. De 33-jarige Engelsman kan hier echter pas sinds hij vijf jaar geleden naar de Priory kliniek ging, een naam aan geven. Hij was gediagnosticeerd met bipolaire stoornis en ADHD en werd gedurende een maand in de gaten gehouden vanwege suïcidale neigingen. Tegenwoordig - volwassener, geneeskundig behandeld, getrouwd en gewapend met een groter begrip van zijn eigen geest - voelt hij zich meer in balans. En hoewel het nog steeds lastig is om hem als 'gelukkig' te omschrijven, is hij zeker gelukkiger dan hij was.

''Hoe ouder je wordt, des te beter leer je wie je bent. Ik ben nog steeds verlegen, geloof het of niet. Ik werd gepest op school. Op mijn twintigste had ik regelmatig negatieve gevoelens. Ik ging op bed zitten en huilen en wilde dood. Maar dat zeg je tegen niemand toch? Nu kan je dat. Maar toen ik 20 was, dacht ik dat ik vreemder was dan ik in werkelijkheid ben. Later ging ik door een fase waarin ik veel dronk. Mensen realiseerden zich waarschijnlijk niet hoe veel. Door te drinken voelde ik me 'normaal' als dat het juiste woord is.''

Wade is een patroon van het goede doel Bipolar UK en is wijd geprezen voor zijn moed en openheid in het praten over zijn problemen. Maar toen hij zijn mond open trok in de vroege jaren op de tour waren mensen minder sympathiek. Hij viel uit tegen medespelers en organisatoren of verweet hen samen te zweren tegen hem. Nadat ze moe werden van zijn grillige, paranoia getinte uitbarstingen verbande de PDC hem voor vier toernooien in 2013 en sloten hem buiten van de lucratieve Premier League in 2014 onder het mom dat ze hem hielpen zijn 'gezondheidsproblemen' te overkomen. Wade zegt ''Dat is waarschijnlijk toen ik zwart gemaakt werd. Ik lijd er nog steeds onder. Het maakt me echt boos.''

Doordat hij een zware tol heeft betaald voor zijn eigen indiscreties kon hij het drama rond een nauwe vriend van hem in perspectief plaatsen. Afgelopen maand werd voormalig wereldkampioen Eric Bristow immers ontslagen door Sky Sports vanwege beledigende tweets. Bristow was een waardevolle mentor voor Wade in de afgelopen jaren en terwijl Wade Bristow's woorden niet verdedigt begrijpt hij zijn karakter wel.

Wade zegt hierover het volgende: ''Het is echt triest. Hij is voor de leeuwen geworpen. Niemand steunde hem. Hij heeft zoveel gedaan voor goede doelen, het geld dat hij weggeeft, niemand wordt gewezen op deze daden van hem. Het is triest dat mensen zo veroordelend zijn. En we leven in een wereld die zo beïnvloed is door computers, het is ongelooflijk. Ik weet dat hij het anders bedoelde dan dat mensen het lezen. Ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij geen nare, kwaadaardige persoon is. Als ik dacht dat Eric het type persoon is, zoals mensen zeggen dat hij is, zou ik mezelf niet met hem hebben geassocieerd.''

Wade is voorzichtig optimistisch over zijn kansen op het wereldkampioenschap. Hij is zelfs kenmerkend hard voor zichzelf tegelijkertijd. ''Ik heb er dit jaar meer moeite in gestoken dan ik in lange tijd heb gedaan. Soms was mijn instelling ten opzichte van het spel niet juist. Ik blijf zeggen dat ik mezelf iets meer ga toewijden, maar soms wil je niet aan het werk zijn en is het hard om te doen alsof je er wilt zijn.''

Na verloop van tijd begin je melancholie te ontdekken in alles wat Wade zegt. Zelfs als hij grappen over zichzelf maakt is zijn toon verontschuldigend, berouwvol en meedogenloos zelfkritisch. Dit is vaak het meest verrassende aan mensen die lijden aan mentale gezondheidsproblemen: ze geven zichzelf de schuld dat ze zo zijn en dat is net zo absurd en zelfvernietigend als het klinkt. Op het moment dat de interviewer dit Wade meedeelt, reageert The Machine als volgt: ''Ja, maar als je ziet hoe ellendig en humeurig ik soms ben.'' Samantha onderbreekt hem en steekt hem een hart onder de riem: ''Het is niet zijn fout. Dat moet je je realiseren.'' Wade verwerpt dit: ''Natuurlijk is het dat wel. Het maakt niet uit of je ervoor kiest wat je doet, je doet het. Je blijft die nare persoon. Iemand moet verantwoordelijk zijn voor iedere actie. Elke vergelijking moet beantwoord worden. En ik ben een idioot. En soms laat ik mijn emoties de vrije loop.''

Wade beantwoordt de vraag wat hem gelukkig maakt: ''Samantha en de honden. Vissen, voedsel, auto's. Als ik vrije tijd heb, ga ik naar de werkplek van mijn vader om te kijken of ik iets kan doen.'' Voordat Wade professioneel darter werd was hij een monteur en is hier ook nu nog regelmatig mee bezig.

Bron: www.telegraph.co.uk.