Column: Met tranen op de wangen en zere handen van het klappen

Vorig jaar heeft een icoon op dartsgebied afscheid van ons genomen. Francis Hoenselaar hing de pijlen definitief aan de wilgen en keerde na vele mooie jaren onze en haar geliefde sport de rug toe. Ik ga hier al haar prestaties niet opsommen, dat zijn er teveel, vijftien keer Nederlands kampioen en ook de Lakeside winnen zegt genoeg. Nadat burgermeester Aboutaleb haar in 2013 tot ridder in de orde had verheven, nam ze in 2014 afscheid. Noodgedwongen en met een traan, maar achter die traan de stralende vriendelijke lach, die we allemaal zo goed van haar kennen.

Ik vind Francis, zonder haar persoonlijk te kennen, een boegbeeld voor het darten. Een voorbeeld voor onze jeugd, een jaloersmakend toonbeeld van sportiviteit. En deze grootheid heeft afscheid van ons genomen. Een kort briefje door haar zelf geschreven op de site van de NDB moest ons duidelijk maken, dat het niet meer ging en dat het afscheid definitief is. In plaats van alle superlatieven uit de kast te halen, bedankt de NDB haar vrij ingetogen met: “De Nederlandse Darts Bond dankt Francis voor haar inzet voor het Nederlands team en voor wat ze betekend heeft voor de Nederlandse dartssport.” Het viel me ook op dat Francis een hele rij bedankt, maar de NDB wordt niet genoemd! Of viel de dartsbond onder: “enzovoorts”??? Uhhh…Toeval? Vergeten? Of…

Wat gaan we toch slordig met onze grootheden om! Ik wil haar op een podium minutenlang toezingen en ik wil een applaus waar geen eind aan lijkt te komen. Ik had gewild dat de Dutch Open tijdens de finale was stilgelegd en dat ze daar gehuld in mysterieuze mist het podium had betreden en dat wij eenvoudige pijltjessmijters haar minutenlang hadden toegezongen! “Standup if you love Francis” en “There is only one Francis Hoenselaar”.

In haar afscheidsbriefje bedankt ze allen die haar gesteund hebben. En ik wil de kans om haar te bedanken! Samen met al die mensen die van haar darten en van haar lieftallige mens zijn hebben genoten. Ik wil haar zeggen: “Dank je wel Francis! Wij bedanken jou voor alles wat je gedaan en gepresteerd hebt op dartsgebied en bovenal de manier waarop je dit hebt gedaan! Heel, heel, heel hartelijk bedankt!”

De bescheiden Francis zit er misschien helemaal niet op te wachten, maar ik wil met tranen op de wangen en zere handen van het klappen, haar dat laatste applaus geven op een dartspodium. Ik wil met kippenvel en een brok in de keel haar bij het verlaten van de dartsbaan begeleiden met: “Francis bedankt, Francis bedankt, Francis, Francis bedankt.” Pas daarna wil ik nog slikkend van emotie overgaan tot de orde van de dag.

Iconen in de sport komen terug in de sport! Er zijn altijd mogelijkheden om de sport te promoten of om je decennialange ervaringen te delen op tv. Jeugdige darters zouden moeten kunnen profiteren van haar ervaringen. Via een Francis Hoenselaar Foundation zou de jeugd over heel de wereld spelenderwijs in aanraking moeten kunnen komen met het spel met de pijltjes. Wat zou ze een geweldig boegbeeld zijn voor de NDB!