Voormalig advocaat Bram Moszkowicz voerde onlangs een uitgebreid gesprek met Raymond van Barneveld. Het openhartig gesprek waarin diverse onderwerpen aan bod komen en zaterdag in de papieren versie van De Telegraaf verscheen, wilden wij u niet onthouden.
Roem is een last
Vroeger droomde ik ervan voetballer te worden. Toen ik later als darter alle titels won, was het afgelopen met de anonimiteit. Over het algemeen gaat het goed, maar als ik met zo'n groep Britse kerels vlieg die in Amsterdam een vrijgezellenfeest gaan vieren en die met zijn twaalfen 'There's only one Phil Taylor' zingen, zijn oordopjes wenselijk. Of als ik in een hotel zit te ontbijten, niet gedoucht, mijn haar alle kanten op en dan mensen naar me toe komen of ze even een foto mogen nemen. Ik ga heel ver met zulke wensen maar ik stel mijn grenzen. Ik wil niet dat zo'n foto op feestjes wordt getoond en dat mensen zeggen: Die Barney ziet er niet uit. Daar ben ik te ijdel voor. De andere kant van roem is dat je veel extra's krijgt. Als ik wat koop, gaat er altijd iets van de prijs af. Als een restaurant vol zit, krijg ik toch een tafeltje. Ik ben ook weleens door de politie gematst.
Jij bent je eigen grootste tegenstander
Ik heb inderdaad het meeste last van het feit dat ik mezelf naar beneden haal. Vrienden moeten op me inpraten. Als ik dan naar mijn bekers kijk, denk ik: Waar maak je je druk om? Ik ben altijd bang dat alles morgen stopt. Dat er geen financiën meer binnenkomen, wat ik in dat geval moet gaan doen en dan ga ik piekeren. Het glas is half leeg. Op het podium was ik vaak heel duidelijk nee aan het schudden omdat ik kwaad was op mezelf. Sinds kort heb ik daar hulp bij gezocht: praatsessies en hypnotherapie. Sindsdien speel ik uitstekend en sta ik bovenaan de lijst van de Premier League Darts. Voor de wedstrijden mediteer ik wat vaker en doe ik hartslag- en ademhalingscoherentietrainingen. Overigens is er geen beter medicijn dan winnen, dus ben de laatste tijd aardig opgewekt. Als tiener was ik eenzaam en bloedonzeker. Darten heeft me er bovenop geholpen.
De dartsport kan niet zonder alcohol
Toen ik op mijn 17e met darten begon, moest ik niets van alcohol hebben. Ik nam jaren een colaatje, maar merkte dat ik op beslissende momenten tijdens toernooien faalde omdat ik teveel nadacht. De laatste pijl moest dan uit mijn hiel komen. Omdat ik mensen om mij heen een borreltje zag nemen, ben ik dat ook gaan proberen en toen ging die beslissende pijl erin. Je kunt dingen uitschakelen, bent meer ontspannen. Ik moet wel oppassen dat ik er niet eentje te veel pak omdat ik dan niet meer ben te genieten. Het gekke is dat je het meestal pas merkt in de interviews erna. Onlangs heb ik weer een partij onzin op het podium stan uitkramen. Met een drankje te veel ga ik lijzig praten en dan moet ik ook nog Engels praten, wat het er niet beter op maakt. In mijn geval heeft het te maken met slecht eten. Sinds ik diabetes, zo'n zes jaar, is het allemaal wat lastiger. Ik heb veel gesprekken gehad over alcohol in de sport, ik zou het liever ook doen, maar bij darts hoort een borreltje. Michael van Gerwen heeft het jaren ook niet gedaan, maar drinkt nu ook een enkel drankje. Privé drink ik geen druppel alcohol. Ik ben een ander leven gaan leiden en ben inmiddels 23 kilo kwijt.
Raymond van Barneveld is een verwend jongetje
Als ik me ergens op verheug en het gaat op het laatste moment niet door, dan kan ik een moeilijk baasje zijn. Mijn ouders deden vroeger alles voor me. Zo leer je niet veel, maar ik zei gewoon: later word ik rijk en dan zorg ik gewoon dat anderen het voor me doen. Vroeger toen ik met de fiets naar school ging, plakte mijn oma mijn band. In de huishouding doe ik eigenlijk niets. Ja toch: commando's geven. Bakkie thee! Ik zou weleens wat in de tuin willen doen, maar dat komt er niet van. Ik heb het woordje lui bedacht, haha. De afstandsbediening voor de televisie vind ik een werelduitvinding. De gewone Hollandse pot is niet meer aan mij uitbesteed; ik eet altijd in restaurants. Aan een boterham met kaas of aardappels met witlof moet ik niet meer denken. Ik bof dat mijn vrouw Syl een "pleaser" is.
Van Barneveld is een geldwolf
In de goede zin van het woord. Ik ben steeds met geld bezig om zekerheid te krijgen. Mijn leven lang heb ik mij afgevraagd hoe lang dit sprookje blijft duren. Ik ben geen miljonair, maar ik heb een goed leven en dat wil ik zo houden. Dat darters altijd over geld praten, komt omdat we een zogenoemde geldranking hebben: De PDC Order of Merit. Iedereen kan op de site zien hoeveel de spelers verdienen. Om die reden gaat het vaak over geld en mensen vinden daardoor misschien dat ik een dikke nek heb. Maar ik ben verre van gierig. Ik ben juist degene die bijna altijd betaalt. Als ik met iemand in de stad loop en ik zie een mooi trainingspak, dan vraag ik of hij hem ook mooi vindt en dan krijgt hij er ook een. Mensen zijn vaak verbaasd over de bedragen die we met een toernooi verdienen. Maar ze beseffen niet wat daar tegenover staat: reizen, verblijven, bekendheid en weinig vrij kunnen nemen.
De grootste vergissing die ik ooit maakte
In 2000 ben ik helemaal los gegaan voor de camera's van SBS6. Ik zat niet lekker in mijn vel, de sponsors stonden op het punt te stoppen en de toernooien gingen slecht. Na een wedstrijd heb ik voor de camera gezegd dat ik een klootzak was en dat ik ze volgend jaar allemaal zou vernederen. Veel mensen hebben me dat niet in dank afgenomen. Ineens was ik niet meer de goede lobbes, die postbode uit Den Haag, maar de onsportieve verliezer. Ik heb het mezelf nooit vergeven.