Column: Zelden heb ik iemand gelukkiger gezien als Jannet

Allstars of Darts in Steenwijk! In het uiterste puntje van Overijssel, net geen Friesland en ook Drenthe binnen werpafstand, ligt Frieslands twaalfde stad Steenwijk! Ja, jullie lezen het goed, als het allemaal net even anders was gelopen hadden we nu iedere winter tevergeefs op een twaalfstedentocht zitten wachten. Waarom kiest men in vredesnaam voor dit stadje, om het vanuit Engeland overgewaaide Allstars of Darts, de primeur te laten beleven? Ik sluit me even bij alle westerse vooroordelen aan. Het evenement kon pas om 13:00 uur beginnen. Alle boeren moeten ook zondags eerst melken en pas na de warme hap tussen de middag kunnen de klompen en de overall uit en het nette pak en gepoetste schoenen aan. En in dit stadje vindt er een primeur voor Nederland plaats? Hoe halen ze het in hun botte hoofd!

Ik was er helemaal klaar voor! Afbreken zou ik ze! In een splijtende column zou ik niks van ze heel laten! Steenwijk? Zelfs de Spanjaarden zijn er destijds vrijwillig vertrokken! Met gi.f in mijn pen zat ik klaar, met de gehaktmolen op schoot zag ik een aantal regionale darters het opnemen tegen Steve West. De regionalen bewezen scherp te zijn en de eerste 180ers kwamen al snel op het ietwat trage scorebord. En het publiek? Ach, hier en daar een applausje en een hoeraatje. Ik kreeg gelijk! Die noordelijke boeren is geen beweging in te krijgen! Ze klappen alsof de stront nog aan hun handen zit en ze lachen met de overbekende kiespijn.

Maar toen, ja toen kwam er ene Jacques Nieuwlaat! Hij liet ons oefenen, hij liet ons juichen, hij liet ons de opkomstdames op een manier bewonderen die zelfs de fanatiekste boer het melkquotum deed vergeten! Met zijn broertje in het kwaad, Richard Ashdown, maakte hij van de Meenthe een oase van dartsbeleving. Zelfs ik stond bij de walk on high fives te geven aan King, Van Gerwen, Van Barneveld en George. En geloof me daar is wat voor nodig om mij in beweging te krijgen. Ik zit altijd het liefst in een rustig hoekje alles te bezien en nu? Jacques hoefde maar te knippen en ik boog, applaudisseerde en juichte! Entertainen is een vak en Jacques en Richard bewezen dat. Ze konden ons niet verstaan maar ze begrepen ons wel!

En dan komt voor mij het absolute hoogtepunt: De gehele middag door worden er nummertjes getrokken. Valt jouw nummer dan mag je het opnemen tegen één van de toppers op het podium. Als Van Gerwen aan de beurt is stijgt de spanning in het publiek. Wie zou de eer te beurt vallen? Het nummer wordt bekend gemaakt en de FIFA had dit niet beter kunnen regelen! Alsof het papiertje een kenmerk had haalde Michael resoluut het lootje van een meisje uit de hoge hoed. Een gil, een schreeuw en een glimlach van oor tot oor was het resultaat. De walk on van deze jongedame was al een beleving op zich: Een handje voor iedereen, een praatje en een high five. Ze benaderde zelfs de langzaamste opkomsttijd van Bobby George!

Op het podium krijgen de schrijvers een keurig handje en Jacques en Michael een prachtige omhelzing en wij komen erachter dat ze Jannet heet. Jannet beleeft de dag van haar leven! Zelden heb ik iemand gelukkiger gezien als Jannet. Ze verliest het partijtje nipt, maar niets kan de uitbundige lach op haar gezicht doen verdwijnen. Wat is onze sport tot prachtige dingen in staat! En Jannet wat heb je mij en velen om me heen een prachtig moment bezorgt. Ik had altijd één dart moment welke me zo ontroerde dat ik de tranen in de ogen had, dat was toen Barney het WK won. Daar is nu een moment bijgekomen: Jannet bedankt!

Steenwijk heeft bewezen dat ze een dergelijk evenement aankunnen en van die noordelijke nuchterheid heb ik weinig ontdekt, de hoofdpijn onderstreept dit!

Tot volgend jaar!