Column Harm Mol: "Die Suukerfiets is lekker bezig de laatste tijd"

Opa daagde me deze week uit voor een potje biljarten. Het bejaardentehuis ging een dagje uit en hij had geen zin om mee te gaan. “Daar voel ik me nog te jong voor!” Was zijn korte thuisblijf reden. Opa stond al in te spelen toen ik binnen kwam. Het borreltje met kalmoes stond op de rand van het biljart en hij maakte de ene na de andere carambole. “Stoot uw glaasje niet om, kun je die niet beter op tafel zetten?” “Ach jonge, niet zeuren! We hebben het rijk alleen. Ze zijn allemaal in de bus gegaan op weg naar Madurodam. Kleine huisjes en kleine mensjes kijken! Het zijn net kinderen. Er moest een aanhanger achter de bus om alle rollators mee te krijgen. Nee…niks voor mij.”

De ballen waren inmiddels klaargelegd om af te stoten en onmiddellijk begon de psychologische oorlogsvoering: “Begin jij maar jongen, want de acquit stoot kun je toch niet als je niet oefent.” Mijn opgeroepen extra fanatisme deed me de driebander ruim missen. Opa nam gniffelend een slokje: “Weet je jongen, biljarten is net darten. Vlak de oudere garde nooit uit! Die Teler gaat nog een groot toernooi winnen en dat zou verdraaid knap zijn.”

Opa maakte het ene na het andere punt, ik kon slechts lachend toekijken. De zeldzame kansen die ik kreeg werden begeleid met opa’s afleidende opmerkingen: “Deze is een makkie! Doe je deze van rood? Hij kan er achter langs!” Ik miste bal na bal.

“Dart je nog?” vroeg opa vlak voor ik stoten wilde. “Ik val af en toe nog in, dat is altijd super gezellig. Ouwe bekenden met nieuwe aanwas, vernieuwde kroegen erg leuk!” Opa keek me over zijn borrel aan: “Ik denk dat het met darten net zo is als met biljarten; als je het niet regelmatig doet, wordt het niks! Dan is het ook beter dat jij het gewoon gezellig houdt.”

We gingen er even bij zitten en opa vervolgde: “Die Suukerfiets is lekker bezig de laatste tijd! Een man naar mijn hart. Alles uit de kast voor een overwinning.” Mijn raderen draaiden volop! Suukerfiets… suukerfiets? Aaah natuurlijk! Suljovic! “Nou opa? Ik vind hem vaak erg vervelend! Altijd vertragen, klieren en etteren.” “Dat zie je verkeerd jongen! Hij haalt gewoon alles uit de kast. Dat gebeurt bij iedere sport! Niks lief doen. Hij wil winnen! Maling aan gemiddeldes. Ik mag dat wel. Een voetballer sleurt, duwt, maakt tactische overtredingen, scheldt af en toe en een darter zou dan poeslief moeten blijven? Bovendien heeft het publiek lievelingen nodig, maar ook sporters waar ze zich tegen af kunnen zetten. Komt de lievelingen en de sport ten goede!”

Ik moest de heldere analyse even verwerken en bleef vrolijk missen met biljarten. De in mijn ogen vervelende darters zorgen er dus voor dat de publiekslievelingen beter uit de verf komen. “Dus opa, als er vandaag publiek bij ons biljarten zou zijn, zouden ze mij aardiger vinden omdat u zo kliert?” “Nee jongen, Ik klier erg sympathiek en een overwinning telt altijd zwaarder dan een verliespartij.” Maar opa, ik kreeg ook iedere keer wel heel moeilijke ballen om te maken.” En geheel in de sfeer van de week sloot opa af: “Jongen als ik zou willen dat je ze zou maken, zou ik ze wel makkelijker wegleggen…”